Wyniki konKursu „Wygraj odkurzacz na Gwiazdkę!”

Skóra na rękach piekła ją i paliła żywym ogniem, bo rękawiczki zdarła doszczętnie, choć jeszcze nie była tego świadoma. Podobnie jak rwania w prawym łokciu, niepryzwyczajonym do takiego natężenia prac domowych. To był amok.

Przy akompaniamencie złowieszczej i sensacyjnej muzyki z „Mission impossible” starała się doprowadzić kuchnię do stanu używalności. A nie było dobrze.
Było tragicznie.

Z każdego kąta wyzierała pleśń, grzyby, rdza i kamień. Okruszki zaschniętego chleba za chlebakiem i krajalnicą spoglądały na nią niczym milczący wyrzut sumienia. Z szafki pod zlewem czuła zapach stęchlizny i pleśni, skradając się niczym szpieg wykonujący najważniejsze w swoim życiu zadanie, zlokalizowała i unieszkodliwiła przyczynę zapachu – starą, na wpół przegniłą cebulę, która ukryła się za kuchenną rurą.

Z kolei, kiedy zajrzała pod narożnik, zamarła. Poczuła się jak w zamczysku z horroru. Pajęczyny, kurz i ciemność. Z czarnym humorem pomyslała : „Brakuje tylko nietoperzy”, po czym starannie, ale z pasją, wciągnęła ową straszliwą scenerię do czarnej dziury odkurzacza. Całą podłogę przetarła mopem, wykrzywiając się niczym tancerka figurowa na lodzie, by dotrzeć do najskrytszych zakamarków.

Z satysfakcją podsunęła na głowie chustę w grochy, swój nieodłączny atrybut pani domu. Dzikim, kocim ślizgiem przejechała przez pół przedpokoju, przeskoczyła nad stolikiem z telefonem, uniknęła firany, wydymającej się w drzwiach niczym duch z koszmaru i cicho podeszła pod drzwi łazienki. Otworzyła je jednym zdecydowanym ruchem, choć serce w niej zamierało. Nic dziwnego.

W łazience straszyło. Miętowe ślady pasty do zębów na porcelanie umywalki, osady z mydła na kabinie prysznicowej, brudne ubrania walające się w okolicach pralki. Odwróciła się do lustra i …

„ZNISZCZ MNIE, jeśli potrafisz!” – brzmiały słowa, wymalowane na gładkiej tafli jej ulubioną, czerwoną szminką. Wiedziała, kto to. A raczej CO.
Bałagan. Nieporządek. Jej wróg. „Albo ja, albo ty” – pomyślała i z furią starła napis z lustra.

Zabrała się za kabinę prysznica, potem umywalkę, posunęła się do tego, że szczoteczką do zębów wytarła fugi na jasnobeżowych płytkach. Niech ON wie, że nie ma tu czego szukać. Kiedy już wszystko lśniło, a pralka monotonnie, ale stanowczo wirowała, płukała, pieniła się i podskakiwała w kącie łazienki, zamknęła za sobą drzwi. Oparła się o nie całym ciałem, ocierając pot z czoła.

Wiedziała, że czeka ją najgorsze, to, o czym śniła od wielu dni, od kiedy tylko uświadomiła sobie, że świąteczne porządki jej nie ominą. Pokój syna.
Już z daleka dostrzegła poświatę wpadającą zza uchylonych drzwi do ciemnego przepokoju. To światło wydało jej się złowieszcze i złowróżbne. Mimo to, wiedziała, że sie nie podda. Nie po to walczyła od trzech dni z takim samozaparciem, by teraz uciec z krzykiem. To ostatni dzień, ostatnia rzecz do zrobienia, a potem… potem odpocznie.

Otworzyła drzwi kopniakiem, w jednej ręce dzierżąc wiadro z detergentami, a w drugiej odkurzacz. Podniosła jego rurę do twarzy, zdmuchnęła kurz i rzekła z nonszalancją:

„Jestem Alina. Alina Nowak.”

Zmotywowana tym udanym debiutem, wkroczyła śmiało w jaskinię bałaganu, jaką uczynił ze zwykłego, niebieskiego pokoju jej czternastolatek.
Krzyknęła.

Zapach zużytych skarpetek, wydobywający się z kąta za biurkiem, pozwalał je zlokalizować nawet w półmroku.

Z trzaskiem rozsunęła żaluzje, a kiedy światło zalało pomieszczenie, pomyślała: „To jest dopiero test…”

Kanapka z jajkiem z parapetu , która zdążyła pięknie porosnąć bujną, szarą pleśnią, powędrowała do kosza, podobnie jak kilka paczek po chipsach, które odnalazła pod łóżkiem. Książki schowała do szafki. Co ciekawe, szkolne podręczniki, to jedyna rzecz, która w pokoju wyglądała na nieużywaną i nową. Postanowiła, że musi porozmawiać o tym z synem.

Po dwóch godzinach, spocona, ale szczęśliwa, dzierżąc w dłoni swoją chustę w grochy, która opadła jej aż na oczy, wyszła z pokoju. Trzy worki ze śmieciami stały w progu. Postanowiła, że wyrzuci je sama. A nuż syn tak się do nich przywiązał, że zechce rozsypać je z powrotem?

Po biegu na śmietnik usiadła w kuchni, z herbatą i krzyżówką. Rozkoszowała się wygraną jak żołnierz po udanej bitwie. I jak żołnierz się czuła.
Wszedł mąż.